Lenie, net in Holland, was aan het wandelen in het dorp en kwam langs de bakker. Zij keek haar ogen uit naar al het brood, de koekjes en vooral de warmbollen die daar lagen.
Al veel langer wilde ze zo graag die echte Hollandse warmbollen proeven …maar helaas haar portemonnee lag thuis in de kamer van het contractpension. Geen probleem dacht Lenie, ze liep snel naar huis en vroeg haar dochter Marietje of zij de warmbollen wilde halen.
“twee warmbollen maar meis…is genoeg” zei Lenie, “Oh. Eentje voor mij toch ma” grinnikte Marietje
“Ja natuurlijk meis…één voor jou en één voor mij”
Marietje ging naar de bakker en aldaar aangekomen vroeg ze:
“Mag ik 2 warmbollen van u?”
De bakker keek haar vertwijfelend aan en zei: “Watte?, we hebben appelbollen, chocoladebollen maar geen warmbollen meiske”
Teleurgesteld liep Marietje naar huis en vertelde haar moeder Lenie wat haar was overkomen.
Lenie begreep er niets van….ze had toch echt de warmbollen zien liggen. Ze trok haar jas aan, liep driftig naar de bakker, opende de deur en snauwde “Bakker mijn dochter wilde 2 warmbollen kopen en u zei dat u die niet had en wat ligt daar dan?...dat zijn toch WARMBOLLEN!”
De bakker keek haar verbaasd aan en zei “Mevrouwtje dat zijn ronde broodjes hoor en geen warmbollen!”
Noot: Die ronde broodjes werden door ons (Indo's) warmbollen genoemd
Ingezonden door Chris
