Ook weer zoiets lekkers …’tahu-lontong’ en dat kun je alleen krijgen in Oost-Java denk ik, maar ook semanggi of kupang-lontong zijn echte gerechten uit deze zelfde streek.
Maar nu een leuk verhaaltje over ‘tahu-lontong’ …
Mijn broer en ik gingen op een keer samen naar de film en dat was in bioscoop Broadway aan de jalan Embongmalang te Surabaya. We hadden gelukkig onze bioscoopkaarten al vroeg gekocht, en hadden nog heel veel tijd over om nog wat te kunnen eten in één van die restaurantjes tegenover Broadway. Het was zo gepiept, mijn broer en ik hadden al snel een keuze gemaakt en dat was ‘tahu-lontong’ in dat kleine restaurantje “Warung Merdeka” waar je lekkere gerechten kunt krijgen met tahu.
We zaten naast elkaar op een lange, wat hoge jatihouten ‘dingklik’ … wat gammel maar dat vonden we niet zo belangrijk, als het eten maar lekker is! Terwijl wij daar zaten te wachten op onze portie, keken we eigenlijk naar die Javaanse kok, hoe hij onze tahu-lontong aan het bereiden was.
Hij sneed de lontongs met een vlijmscherpe korte mes … en heel handig en snel …en de tahu knipte hij met een grote zwarte schaar … tjetak ..tjetik …tjetak …tjetik …en de reepjes tahu liet hij vallen tussen de groen beslagen lontongs … groen gekleurd door het mee gestoomde pisangblad. Hij strooide wat taugé en fijn gesneden bieslook en daarna gefruite uien en weer daar over de echte bumbu tahu-lontong compleet met petis Sidoarjo. 
Daarna pakte hij een krupuk en drukte het in zijn rechterhand in nog net geen kruimels over het bord … heerlijk zag het er uit. En het was zaaalighh!
Toen we klaar waren met eten stonden we op, betaalden de man en liepen richting Broadway bioscoop.
Na de voorstelling liepen we terug naar onze bus, die ons weer naar huis bracht. En natuurlijk liepen we weer langs onze Javaanse tahu-lontong kok van Warung Merdeka. Het was al wat stiller in de stad, alleen de bioscoopgangers maakten nog een drukte om zo snel mogelijk thuis te komen. Enfin, we liepen voor Warung Merdeka … en tot onze verbazing hoorden we weer dat geluid van dat geknipt … tjetak …tjetik …tjetak …tjetik, maar we zagen geen gasten in zijn warung … alleen die Javaanse kok, hij zat op die zelfde jatihoutenbank (dingklik) … met één opgetrokken been zijn nagels van zijn tenen te knippen.
Tot en met heden weten wij nog niet of hij dezelfde schaar had gebruikt om zijn nagels te knippen als toen hij die tahu zo sierlijk voor ons knipte …
GATVER!
P.S.
Toch moeten jullie wel degelijk uitkijken waar en wat je van plan bent te gaan eten op je vakantie in Indonesië en dan bedoel ik met name het eten in warungs. Er is bijna niets veranderd qua hygiëne! En ik zeg alleen maar … ‘Een gewaarschuwd mens telt voor twee! Toch?’
Dit verhaal is, tijdens zijn leven, geschreven door Ed Brodie
Reacties kunnen d.m.v. onderstaande commentblok worden ingezonden
