De straten van de buurt: Van Riebeecklaan (Jl. W.R. Supratman), de Valckenierstraat (Jl. Sawunggaling), de Idenburgtraat (Jl. Cokroaminoto), de Van Hoogendorplaan (Jl. R.A. Kartini). Tussen deze straten had je ook de Van Reesstraat (Jl. Sam Ratulangi), Van Heutzstraat (Jl. Teuku Umar) en de jln H. Misbach.

Frank Ong, 12-02-2021

de scholen zoals Meerpaal, Nassau, Zaalberg, Wim Ploegman, Associatie- JWI school, St. Jozef en Sancta Maria. 

In de 4e klas van de Lagere Associatie school (ook wel JWI school genoemd) leerde ik Ed Brodie kennen. De familie Brodie woonden bij de suikerfabriek Tulangan. Joyce en Ed Brodie kwamen elke dag met de bus van de suikerfabriek naar school. Behalve naar school gaan, speelden Ed en ik afzonderlijk van elkaar ook in een bandje. Ed speelde in de schoolband en in nog een andere band samen met zijn broer Les en een aantal van de gebroeders Purvis.
Ikzelf speelde in de band van Andre en Leon Zapantis en in de band van mijn latere schoonbroer Ucok Harahap. Door het spelen in een bandje kwamen we natuurlijk in aanraking met andere muzikanten zoals Toni Turpijn, Ron, Richard en de zusters Pattiselanno. .
Vele jaren later kwamen Ed en ik elkaar tegen in Nederland en van de één op de andere dag besloten we om Surabayaparty’s te organiseren. We hadden immers een groot vriendennetwerk uit Surabaya en we kenden heel wat Surabayaanse muzikanten. Inmiddels waren we getrouwd en Nora en Inge vonden het ook een leuk idee om feestjes en kumpulans te organiseren.
Binnen de kortste keren hadden we de 1e party te pakken die we organiseerden in Bel Air Hotel te Den Haag met de band No Idea o.l.v. Piet Danse (uit Surabaya). Het was slechts een soort try-out voor een select gezelschap. Een jaar later in 1992 besloten we om Stichting Adinda op te richten. Een Stichting niet alleen voor de Surabayaparty’s maar ook om adviezen en informatie te geven over verschillende regelingen zoals de Wubo/Wuv en belastingen.
Daarnaast ging de Stichting hulp bieden aan Indische Nederlanders in Surabaya en later in Lawang, Malang en Kediri. Daar waar mogelijk bestond de ondersteuning niet uitsluitend uit geld. We hadden liever dat men, met onze hulp, in staat zou zijn om zelf te verdienen. Bijvoorbeeld naaimachines gekocht voor kinderen van Indische ouderen waarmee ze inkomsten konden genereren. Ook jonge geiten en kalveren die later weer verkocht konden worden. Schoolgelden betaalden we voor de kinderen om diploma's te bemachtigen. In de afgelopen jaren kwamen we bij tehuizen voor Ouderen van dagen en ondersteunden we hen in natura (rijstzakken, suiker, olie, koffie en thee).
De Stichting heeft inmiddels een 100 soosmiddagen en 28 Surabayaparty’s achter de rug. De 29ste is helaas in 2020 niet doorgegaan vanwege de Corona perikelen. In de afgelopen 30 jaar hebben we helaas ook heel wat vrienden en vriendinnen verloren. Sommige door ziekte, door het Coronavirus en anderen door ouderdom.
Ook onze eigen Ed Brodie hebben we verloren. Een verlies die we tot op de dag van vandaag nog steeds voelen.